ญี่ปุ่นและออสเตรเลีย เป็นประเทศที่มีทันตแพทย์ล้นเมือง   ด้วยการผลิตทันตแพทย์โดยเฉพาะภาคเอกชน  ทำให้มีบัณฑิตจบออกมาเพียบ เมื่อถึงจุดๆหนึ่งจะพบว่าเริ่มอิ่มตัวและล้น การหางานของหมอฟันก็ยากขึ้น ส่งผลย้อนกลับสู่มหาลัยที่ความนิยมในการเรียนสาขานี้ก็น้อยลง เพราะสาเหตุหลักที่คนเรียนหมอฟัน นั่นมาจากเป็นอาชีพที่ทำเงินได้สูงและค่อนข้างมั่นคง จึงไม่แปลกที่ถ้าการหาเงินนั้นเริ่มมีปัญหา การแก่งแย่งสูงขึ้น ความนิยมก็หดหาย ทันตแพทย์ส่วนที่ล้นๆเขาทำอะไรกัน ?   1.เป็นอาจารย์หรือนักวิจัย 2.ทำงานบริษัท ที่เกี่ยวของกับวิชาชีพทันตแพทย์ หรือยา ในประเทศอินเดียและรัสเซียจะพบมีคนมีวุฒิเป็นหมอฟันมาทำงานเป็นเซลขายอุปกรณ์ทันตกกรมมากมาย 3.เรียนต่อ โดยคาดหวังว่าตัวเองจะถูกจ้างงานง่ายขึ้นเป็นมีดีกรี specialist ลักษณะเดียวกันกับเด็กจบวิศวะตกงานแล้วที่บ้านส่งเรียนโทฯไปพลางรออนาคตที่ดีกว่า 4.ไปเป็นหมอฟันในส่วนพื้นที่ที่ขาดแคลน เช่น พื้นที่ที่กันดาร อยู่บนเกาะบนเขา 5.ทำงานต่างประเทศในที่ๆทันตแพทย์ยังไม่ล้น

เวลาเป็นของฟรี ที่ทุกคนมีโควต้าใช้ได้ไม่มากไม่น้อยกว่าวันละ 24 ชั่วโมง เนื่องจากมัน “ฟรี” บางคนจึงไม่เห็นคุณค่า ทิ้งๆขว้างๆ หรือถึงขั้นฆ่าเวลาด้วยกิจกรรมอะไรสักอย่าง ทั้งนี้ เวลามีค่าหรือไม่มีค่า ขึ้นอยู่กับว่าคุณทำเงินได้แค่ไหน และคุณมีกำลังจ่ายเพียงใด หมอฟันเป็นตัวอย่างอาชีพที่ค่าเสียเวลาแพงมาก เพราะถ้าจะต้องเสียวันทำงานไปวันหนึ่ง พอตีเป็นค่าแรงที่ควรจะได้ตอนทำฟันหรือจัดฟัน ก็ลำบากใจที่จะหยุดงาน   งานแต่งเพื่อนบางทียังไม่ไปเลย …หวงเงิน   เวลาเป็นสิ่งที่ซื้อได้ เช่น การขึ้นทางด่วน ถ้าคุณวิ่งบนถนนทางธรรมดาเพื่อไปจุดหมาย อาจใช้เวลา 1 ชม. ถ้าขึ้นทางด่วน (50