คนหนึ่งคนที่รับเข้ามาทำงาน ถ้าได้คนที่ดี ย่อมจะมีค่ามหาศาล แต่ถ้าได้คนที่ไม่เหมาะสมหรือตัวปัญหา อาจจะถึงขั้นทำให้ทีมงานของคลินิกพัง และเกิดความยากลำบากในการร่วมกันทำงานและแก้ไขปัญหา เพราะแทนที่จะสามารถนำกำลังและความสามารถทั้งหมดไปบริการลูกค้า แต่ต้องคอยหงุดหงิดใจและเครียดกับปัญหาภายใน
สำหรับคลินิกทันตกรรม หมอไม่ใช่ปัจจัยเดียวที่สำคัญที่สุด แต่ทีมงานไม่ว่าจะเป็นเวชระเบียนและผู้ช่วยทันตแพทย์ก็ล้วนมีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อน ทุกตำแหน่งมีหน้าที่ที่ไม่สามารถทำงานทดแทนกันได้ จึงมีความสำคัญเท่าเทียมกัน
ผู้บริหารจึงมีความจำเป็นจะต้อง “สร้างทีมงาน” ที่มีประสิทธิ์ภาพ ทำงานกันเป็นทีม และอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ทั้งนี้การสร้างทีมที่เข้มแข็งและเปี่ยมด้วยความสามารถนั่นไม่ใช่เรื่องง่าย และไม่ใช่ทุกคนที่จบเป็นหมอฟันและมีความสามารถพร้อม หมอฟันหลายท่านไม่เคยมีประสบการณ์การเป็นหัวหน้า ไม่เคยทำงานที่ต้องปกครองลูกน้องจำนวนหลายๆคน ยิ่งถ้าเป็นทันตแพทย์ที่เพิ่งจบไม่นานที่ประสบการณ์ต่างๆยังน้อย จะพบว่างานบริหารคนนั้นหินยิ่งกว่าการทำฟันเสียอีก และเมื่อเกิดความล้มเหลวในการบริหารคน ธุรกิจก็ไปไม่รอด และอาจจะถึงขั้นตัดสินใจเลิกธุรกิจเลยทีเดียว
บทความนี้จึงเป็น guideline ที่ผู้เขียนใช้ประสบการณ์ส่วนตัวและความรู้จากแหล่งต่างๆ นำมารวมและประกอบกันเพื่อเป็นแนวทางที่จะช่วยให้คุณหมอที่กำลังมีปัญหาในการบริหารคน และหมอฟันที่กำลังจะต้องเริ่มเป็นผู้บริหารคลินิกทันตกรรม
นอกเหนือจากบทความนี้ ท่านสามารถแลกเปลี่ยนความเห็นและซักถามได้ทั้งในนี้และในเพจเฟสบุ้คธุรกิจทันตกรรม
- ขาดคน ดีกว่าได้คนที่ไม่เหมาะสม
สมมุติคลินิกคุณขาดคนทำงาน อย่างแย่ที่สุดคือทีมงานที่เหลือจะต้องทำงานทดแทน ซึ่งจะต้องเหนื่อยมากขึ้น อาจจะเครียดกับงานที่มากขึ้น และเมื่อมีคนใหม่มาเพิ่มมาแบ่งเบาภาระออกไป ทุกอย่างก็ควรจะกลับสู่สภาพเดิม
แต่ถ้าคนที่มาใหม่ เป็นคนเห็นแก่ตัว ชอบโกหกจนไม่สามารถเชื่อคำพูดได้ ไม่ให้เกียรติเพื่อนร่วมงานและทำงานไม่เข้าขา ไม่เป็นทีมเวริ์ค ทุกคนในคลินิกย่อมจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “ไม่มีคนนี้ยังจะดีกว่า” “เหนื่อยกายไม่เท่าเหนื่อยใจ” แปลว่าหนึ่งคนอาจะเป็นทั้งกำลังเสริม หรือ ตัวปัญหา ขึ้นอยู่กับเรารับใครเข้ามา
คนหนึ่งคนที่ไม่เหมาะสม นอกจากจะไม่สามารถช่วยในแง่การทำงานได้อย่างมีประสิทธิ์ภาพ ยังบันทอนและทำให้เพื่อนร่วมงานไม่มีความสุข และคงแย่ยิ่งขึ้นถ้าผู้บริหารไม่ทราบปัญหา ปล่อยให้คาราคาซัง คนที่เคยจงรักษ์ภักดีกับองค์กรมักจะตัดสินใจทะยอยลาออก สุดท้ายในระยะยาวคลินิกก็จะเต็มไปด้วยคนที่ไร้ศักยภาพในการทำงาน
เพราะฉะนั้นกฎข้อแรกในการรับสมัครพนักงานคือ เลือกคนที่เหมาะสมมาร่วมงาน และอย่าบุ่มบ่ามรีบรับเพียงเพราะขาดคน
คนๆนั้นจะต้องเป็นคนที่มีจิตใจดี ให้เกียรติเพื่อนร่วมงาน รักการทำงานร่วมกัน มีวุฒิภาวะทางอารมณ์ มีความรับผิดชอบ ส่วนความสามารถในการทำงาน สามารถเพิ่มพูนทีหลังได้ถ้าเจ้าตัวหมั่นฝึกฝนเรียนรู้
แต่เราจะรู้ได้อย่างไร ว่าคนนั้นเหมาะสมจริงๆ ?
ข้อต่อๆไปจะเป็นแนวทางให้ปฎิบัติ
2.ให้โอกาสผู้สมัครได้ดูการทำงานก่อนตัดสินใจทำงาน
ทุกคนที่มาสมัครงาน เกือบทุกคน ตอนสัมภาษณ์มักจะบอกว่า พร้อมทำงานทุกอย่าง ยากแค่ไหนก็จะเรียนรู้ ดูมีความมุ่งมั่น ตั้งใจ และอยากเริ่มงานเร็วๆ
แต่สิ่งที่พบ คือเมื่อรับมาแล้วสักพัก เจ้าตัวได้มาพบเนื้องานที่แท้จริง ว่ามันไม่ได้เป็นดังที่เขาจินตนาการไว้ ความลำบากในการทำงาน การจำชื่ออุปกรณ์ การเรียนรู้และต้องปวดหัวกับการฝึกฝนสิ่งใหม่และการปรับตัว (ทน) กับนิสัยของหมอ และการรับมือกับคนไข้ที่หน้าเคาเตอร์ ล้วนเป็นสิ่งที่ยากลำบาก
หลายคนตัดสินใจลาออก ทั้งที่เริ่มงานไปไม่กี่วัน
ฝ่ายที่ลำบากคือคลินิกที่ต้องรีบหาคนมาทดแทน แล้วก็มักจะพบวังวนเดิมๆ ไม่จบไม่สิ้น คือ รับเข้ามาและลาออก พนักงานเปลี่ยนหน้าบ่อยยิ่งกว่า 7-11
หนทางแก้ไข คือ เมื่อสัมภาษณ์ผ่าน ควรให้โอกาสผู้สัมภาษณ์มาดูและทดลองงานหนึ่งวัน เพื่อเจ้าตัวจะได้เห็นงานจริงๆ ว่าเขาจะต้องเผชิญอะไร พร้อมกับทางทีมงานเราก็จะมีโอกาสดูเขาด้วย ว่าเราอยากจะรับมาร่วมทีมหรือไม่
ส่วนทางคลินิกก็ต้องใช้เวลาหนึ่งวันนั้นอย่างคุ้มค่าในการวิเคราะห์ผู้สมัคร มีเทคนิคหรือจิตวิทยาใดก็งัดเอาออกมาใช้ ไม่ใช่เอาแต่ทำงานในห้องฟัน หรือทำงานส่วนตัวจนไม่มีเวลามาวิเคราะห์คน
ถ้าเจ้าตัวโอเค ทางเราโอเค ก็ค่อยเข้าสู่กระบวนรับสมัครงานและทดลองงานจริงๆ
3.อย่าเลือกคนด้วยตัวเอง แต่ให้ทีมงานมีส่วนร่วมด้วย
ถ้าเรา ในฐานะผู้บริหาร รู้สึกพอใจกับผู้มาสมัคร เราควรรับเขามาร่วมงานทันทีเลยดีไหม ?
จริงอยู่ในฐานะเจ้าของคลินิก คุณมีสิทธิ์ที่จะรับใครก็ได้มาเป็นพนักงาน เป็นสิทธิ์เต็มร้อย
แต่ คนที่จะต้องร่วมงานกับผู้สมัครคนนี้ ไม่ใช่เราคนเดียว คนที่จะต้องเป็นทีมงานใกล้ชิดและร่วมแรงร่วมใจทำงานไปพร้อมกัน นั้นคือสมาชิกคนอื่นๆในคลินิก ไม่ว่าจะเป็นผู้ช่วยและเคาเตอร์
ในความเห็นของผม ทีมงานของคลินิกเองก็ควรมีสิทธิ์ในการคัดเลือกคนด้วย
ถ้าสมมุติผู้บริหารโอเคกับผู็สมัคร แต่ทีมงานคนอื่นๆไม่เห็นด้วย คุณจะฝืนรับผู้สมัครมาเป็นส่วนหนึ่งของทีมจริงๆหรือ ??
4.กฎและข้อตกลงทุกอย่างควรชัด เคลียร์ เป็นลายลักษณ์อักษร
ผมเห็นผู้บริหารหลายคนละเลยที่จะทำเงื่อนไขและข้อตกลงระหว่างคลินิกและพนักงานอย่าเป็นลายลักษณ์อักษร คือใช้เพียงคำพูดเท่านั้น
อะไรที่ไม่ได้กำหนดเป็นรูปธรรมที่ชัดเจน มักจะเป็นปัญหาเสมอ เช่น เงินเดือน อัตราการขึ้น โบนัส การพิจารณาขึ้นเงินเดือน โอที และสวัสดิการต่างๆ บางครั้งผู้บริหารพูดไปแล้วลืม ก็จะทำให้ขาดความน่าเชื่อถือ ถูกตราหน้าว่าหลอกลวงและโกหก กลายเป็นผู้นำที่ลูกน้องไม่รักไม่ศรัทธา
รวมไปถึงระเบียบ กฎและข้อบังคับต่างๆของคลินิก ถ้าไม่ชัดเจน เมื่อพนักงานทำงานบกพร่อมก็จะไม่สามารถกล่าวโทษพนักงานได้ เพราะเป็นความผิดของระบบที่ไม่มีความชัดเจน
การที่ทุกๆอย่างมีความชัดเจน โปร่งใส และเป็นธรรม ผู้สมัครจะมีความสบายใจในการทำงาน และสามารถโฟกัสงานอย่างเต็มที่โดยไม่ต้องกังวลเรื่องความไม่แน่นอนที่ไม่ชัดและไม่เคลียร์
5.ศึกษากฎหมายแรงงาน และปฎิบัติตามอย่างถูกต้องเหมาะสม
เมื่อจะทำธุรกิจ และต้องมีลูกน้องเพื่อช่วยทำงาน เราในฐานะนายจ้างจะต้องทราบระเบียบและกฎข้อบังคับต่างๆที่กฎหมายแรงงานกำหนดไว้
ผมเคยพบคลินิกแห่งหนึ่ง ไม่ยอมทำประกันสังคมให้แก่ลูกน้อง และสัญญาอย่างเลื่อนลอยไปว่าจะทำให้ และพลัดไปเป็นปีๆ จนลูกน้องเอือมระอา ผมไม่ทราบเหตุผลที่แท้จริงที่ผู้บริหารท่านนั้นทำแบบนี้ อาจจะเพราะกลัวจะต้องจ่ายเงินสมทบ หรือกลัวเรื่องภาษีที่ตนเองปกปิดไว้ จะด้วยความไม่โปร่งใสใดๆก็ตาม แต่สิ่งที่นายจ้างกำลังทำคือการเอาเปรียบลูกน้อง นายจ้างที่ละเลยความเป็นอยู่และสวัสดิการพื้นฐานตามกฎหมาย ผมถือว่าเป็นนายจ้างที่เอาแต่ได้ และขาดความเป็นมืออาชีพอย่างมาก
ไม่ใช่หมอทุกคนจะดังที่กล่าวมา แต่บางท่านก็รู้ไม่เท่าถึงการจริงๆและไม่เคยศึกษาระเบียบและข้อกฎหมาย จนอาจจะเป็นช่องทางให้ลูกน้องมาตลบหลังได้ เช่น เคสหนึ่งคุณหมอเพิ่งเปิดคลินิกได้ไม่นานและยุ่งกับการเตรียมคลินิกจนลืมทำประกันสังคมให้พนักงาน พอดีพนักงานคนหนึ่งถูกให้ออกจากงานเพราะจับได้ว่าทุจริต ด้วยความโกรธแค้นจึงไปฟ้องกรมแรงงานว่านายจ้างไม่ยอมทำประกันสังคมให้(สังเกตว่าเคสนี้ ลูกน้องรู้กฎหมายดีกว่าหมอด้วยซ้ำ) สุดท้ายนายจ้างก็ซวยโดนปรับไปเป็นหมื่น
กฎหมายแรงงานมีทั้งส่วนที่กำหนดว่านายจ้างจะต้องปฎิบัติอย่างไรกับลูกน้อง และในเวลาเดียวกันก็กำหนดว่าลูกน้องจะต้องปฎิบัติตนอย่างไรในที่ทำงาน นับว่าเป็นประโยชน์อย่างมากและควรศึกษาไว้ ผมแนะนำให้ลอง search google จะพบว่ามีข้อมูลมากมายในส่วนนี้
6.สืบประวัติอาชญากร หรือ สืบจากที่ทำงานเก่า
ถ้าอยากทราบว่าคนที่มาสมัครงาน เคยต้องคดีอาญาหรือไม่ เราสามารถทำได้โดยการขอสืบประวัติอาชญากรรมได้ที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติ (รายละเอียดลองค้นดูนะครับ)
หรืออีกวิธี คือสืบจากเพื่อนร่วมงาน และหัวหน้าเก่า
เช่น ถ้าผู้สมัครอ้างว่าในอดีต เคยทำงานที่ บ.ข้าวสารรวมมิตร เป็นเวลาสองปี เราถามในรายละเอียดได้ว่า เจ้านายเก่าที่เป็นสายตรงเราคือใคร ชื่ออะไร ทำงานแผนกใด แล้วเราก็ติดต่อไปยังแผนกบุคคลเพื่อจะถามประวัติของพนักงานจากนายจ้างเก่าเขาอีกที โดยมากในวงการ HR การแชร์ข้อมูลประวัติพนักงานสามารถกระทำได้ในระดับหนึ่ง แต่ถ้าสามารถติดต่อเจ้านายเก่าโดยไม่ต้องผ่านฝ่าย HR ก็ยิ่งสะดวก
7.อย่าเชื่อคำพูดคน
สิ่งที่มีความน่าเชื่อถือต่ำที่สุดของมนุษย์คือ คำพูด
เพื่อให้ได้มาซ่งบางสิ่ง คนเราจะสามารถพูดอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดี ไม่ดี เรื่องจริง หรือ โกหก
แม้แต่ในชั้นศาล ก็จะพบเหตุการณ์ “จำเลยกลับคำให้การ” บ่อยๆ ในศาลจึงเชื่อการกระทำ พยาน และหลักฐานมากกว่าคำพูด
ถ้าผู้สมัครบอกว่าเป็นคนทุ่มเทให้กับงาน เขาจะยอมมาทำงานก่อนเวลา และไม่อิดออดที่จะต้องเลิกงานดึกในบางครั้งที่จำเป็น
ถ้าเขาบอกว่า ชอบการเรียนรู้ แต่พอมาทำงานกลับจำอะไรไม่ได้ ไม่เคยจดบันทึก และไม่เคยซักถามเพื่อไขข้อสงสัย ก็น่าสงสัยว่าที่เคยพูดว่ารักการเรียนรู้ อาจจะไม่จริงก็เป็นได้
เพราะฉะนั้น อย่าเชื่อคำพูดลอยๆ
แต่จงเชื่อคำพูด ที่สอดคล้องกับการกระทำ
บทสรุป
แนวคิดทั้งหมดเป็นเหมือนแนวทางและเกร็ดความรู้เบื้องต้นที่ผู้บริหารและฝ่ายบุคคลสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้ ผมอยากแนะนำให้ทุกท่านค่อยๆเรียนรู้การบริหารคน เพราะเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆที่ผู้บริหารจะต้องมีทักษะและความรู้
คลินิกทันตกรรมคือการทำงานร่วมกับคน ไม่ว่าจะเป็นลูกน้องและลูกค้า การเข้าใจความคิดและความรู้สึกของคนและการบริหารคนอย่างมีหลักการ มีทักษะและเข้าใจจิตใจของมนุษย์ย่อมจะสามารถนำพาให้คลินิกเข้มแข็ง เป็นคลินิกที่พนักงานมีความสุขรวมถึงมีความสุขในการทำงานและดูแลลูกค้า
ทักษะเรื่องคนเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องมีติดตัวไม่แตกต่างจากวิชาทำฟัน แม้แต่ตัวผมเองก็เรียนรู้กับมันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน อาจกล่าวได้ว่าการบริหารคนเป็นสิ่งที่ยากที่สุดอย่างหนึ่งในการทำธุรกิจ
0 Comments